Vin ás nubes chorar, rir ó sol, gritar ás ondas do mar. Escoitei os contos do vento e anotei os susurros da vida.
Agora, penso naquel tempo no que todo o anterior importaba. Cando todo era curiosidade.
Vin correr as follas no aire, escoitei as anécdotas das cunchas do mar, vin cantar ós paxaros.
agora, o tempo déixanos impunes de beleza. Agora os copos de neve, as cancións dos xuncos, o sorriso da lúa e a paixón do silencio non importan.
Claudia Deus Casas 3º A ESO
